پنجاه سال پیش در بیستم فوریه سال 1962، "جان گلن" به واسطه سه بار مدارگردی به دور زمین برگی جدید را در تاریخ فعالیتهای فضایی آمریکا باز کرد.
به گزارش خبرگزاری مهر، گلن اولین انسانی نبود که پا به فضا می گذاشت و حتی اولین انسانی نبود که در مدار زمین حرکت می کرد، اما پرواز پنج ساعته وی به همراه کپسول "فرندشیپ 7" او را در تاریخ آمریکا جاودان کرد.

ماهواره‌های ناسا به تازگی گردبادی عظیم را بر روی سطح خورشید رصد کرده‌اند، گردبادی که به یکی از شگفتی‌های سامانه خورشیدی تبدیل شده و ابعادی برابر زمین دارد.
به گزارش خبرگزاری مهر، رصدخانه دینامیک خورشیدی، ماهواره‌ای که نظاره‌گر فعالیت‌های خورشید است مجموعه‌ای از تصاویر را از شعله‌های خورشیدی در ماه‌های گذشته ثبت و به زمین ارسال کرده است.
تصاویر ویدیویی جدید این رصدخانه فضایی نشان دهنده حرکت نوسانی پلاسمایی تیره‌تر و سردتر از حد معمول بالای سطح خورشید است که وسعتی عظیم دارد.

تیمی از محققان با همکاری دانشگاه فنی ماساچوست برای اولین بار موفق به شناسایی عنصر تلوریوم در سه ستاره با قدمت نزدیک به 12 میلیارد سال شده‌اند.
کشف این عنصر نادر در ستارگان از نظریه منشأگیری تلوریوم و دیگر عناصر سنگین از یک گونه بسیار نادر ابرنواختر در فرایند سریع همجوشی هسته‌ای حمایت می‌کند.
حدود 13.7 میلیارد سال قبل، جهان تنها از هیدروژن، هلیوم و رگه‌هایی از یتیوم ساخته شده بود و تنها در 300 میلیون سال بعد بود که ستارگان اولیه به وجود آمدند. ورود این اجسام منجر به تولید عناصر شیمیایی جدید در جهان شده و از آن پس در پی انفجار ابرنواخترها میزان کربن، اکسیژن، ‌آهن و دیگر 94 عناصر طبیعی افزایش یافته است.
محققان با استفاده از داده‌های طیف‌سنج هابل که نور را از ستاره جدا می‌کند، به بررسی ترکیب شیمیایی سه ستاره درخشان در فاصله چند هزار سال نوری پرداختند. در صورت وجود عنصری در یک ستاره،‌ اتمهای آن به جذب نور ستاره در طول موجهای خاص می‌پردازند. این دانشمندان در مشاهدات خود موفق به شناسایی نشانه‌هایی در طیف فرابنفش شدند که با میزان جذب نور طبیعی تلوریوم منطبق است.
کشف صورت گرفته بدین معنی است که این عنصر سنگین در حدود 12 میلیارد سال قبل ایجاد شده است. همچنین میزان دیگر عناصر سنگین از جمله باریم و استرونتیوم نیز در هر سه ستاره به یک اندازه وجود داشت.

تلسکوپ هابل در سال 1995 تصویری از چند ستون به ارتفاع چهار سال نوری را ثبت کرد که به ستو‌‌ن‌های خلقت مشهور شدند، چندی پیش نیز تلسکوپ هرشل تصویری جدید از این ستون‌ها به ثبت رساند اما نکته جالب توجه این است که این ستون‌ها هزاران سال پیش نابود شده‌اند
به گزارش خبرگزاری مهر، در سال 1995 جهان مبهوت تصویری از گروهی متشکل از چهار ستون کیهانی به ارتفاع چهار سال نوری در میان سحابی عقاب در فاصله هفت هزار سال نوری از زمین شد، این ستون‌ها به اندازه‌ای زیبا و شگفت انگیز بودند که نام "ستون‌های خلقت" بر روی آنها نهاده شد.

دوربین‌های «های رایز» (HiRISE) که بر روی مدارگرد اکتشافی مریخ ناسا نصب شده‌اند، تصاویری دیدنی از وقوع بهمن عظیمی از یخ ریز و گرد و غبار در قطب شمال مریخ شکار کرده‌اند.
به گزارش ایسنا، مدارگرد اکتشافی مریخ ناسا نخستین بار در سال 2008 وقوع پدیده بهمن بر سطح سیاره سرخ را کشف کرد.
دوربین‌های «های رایز» با وضوح تصویری فوق‌العاده در زاویه 85 درجه‌ای شمال سیاره سرخ از پدیده بهمن یخ‌های ریز و گرد و غبار مریخ عکسبرداری کرده‌اند.
محققان معتقدند پدیده بهمن یخ و گرد و غبار در سطح سیاره مریخ احتمالا توسط پوسته نازک از دی اکسید کربن یخ منجمد (یخ خشک) ایجاد می‌شود.

تیمی از دانشمندان با استفاده از شیوه جدید پژواک نوری، موفق به ثبت نوری از یک انفجار فضایی شده‌اند که در اواسط دهه 1800 روی زمین مشاهده شده است.
دانشمندان مؤسسه علوم تلسکوپ فضایی توانسته‌اند پژواک‌های یک موج شوک نور را که از ابرهای فضایی منعکس شده، ثبت کنند تا انسان امروزی بتواند مانند افراد حاضر در 170 سال قبل این لحظه را شاهد باشد.
شیوه پزشکی قانونی فضایی به گشایش اسرار یک رویداد ستاره‌ای موسوم به «انفجار عظیم» در قرن نوزدهم کمک کرده که در آن ستاره «اتا کارینا» ناگهان به دومین جسم درخشان در فضا تبدیل شده بود.
ستاره «اتا کارینا» که یکی از عظیم‌ترین ستارگان موجود در کهکشان راه شیری بوده، در قرن 19 میلادی به طور غیرمنتظره‌ای با افزایش درخشش روبه‌رو شد. برای 10 سال در اواسط دهه 1800 این ستاره، دومین جسم درخشان آسمان دیده می‌شد.
این دانشمندان با استفاده از تصاویر «اتا کارینا» به بررسی پژواک‌های نوری انفجار عظیم پرداخته و دریافتند که نور این انفجار در غبار بین سیاره‌ای با فاصله ده‌ها سال نوری از این ستاره منعکس یا پژواک داده شده است.
این ده‌ها سال نوری اضافی بدین معنی است که نور این انفجار به جای قرن نوزدهم در حقیقت اکنون به زمین رسیده است.
«اتا کارینا» یک متغیر آبی درخشان است، بدین معنی که از دوره‌های چشمک زن در پی دوره‌های درخشش برخوردار است. «انفجار عظیم» یک رویداد شدید و منحصربه‌فرد بوده که در آن، ستاره «اتا کارینا» با جرمی 100 برابر خورشید، باعث سوختن میزانی به اندازه چندین خورشید در یک انفجار بزرگ شده است.
دانشمندان ابتدا بر این تصور بودند که بادهای ستاره‌ای یا همان گازهای منتشر شده از یک ستاره دیگر، باعث افزایش این انفجار شده است؛ اما رصدهای دقیق‌تر نور از لحظه انفجار نشان‌دهنده نادرست بودن این باور بود.
محققان سپس با استفاده از تلسکوپ‌های دقیق‌تر شیلی، توانستند طیف‌های پژواک‌های نور را به دست آورند که آنها را قادر به تجزیه دقیق‌تر نور به اجزای آن می‌سازد.
این رصدها به ارائه اطلاعات مهم در مورد ترکیبات شیمیایی، دما و شتاب مواد منتشر شده در زمان انفجار عظیم قرن نوزدهم میلادی می‌پردازند.